FollowPo wypadku, który miałem podczas Herbalife Triathlon Gdynia wciąż nie mogę biegać. Ciężko mi się chodzi, a o biegu to już w ogóle nie ma mowy. Co prawda z dnia na dzień jest coraz lepiej, ale poprawa następuje bardzo, ale to bardzo powoli. Mam czarne myśli, gdy wybiegam w przyszłość do wrześniowego maratonu w Berlinie. Zaraz zacznie mi brakować dni na przygotowania. W zasadzie to już jest za późno. Po HTG powinienem mieć 2-4 dni przerwy i powinienem być w ciągu treningowym. No cóż, nie jestem.
Herbalife Triathlon Gdynia, czyli jak hartuje się stal
fot. maratomania.pl
Pół Ironmana to jest dystans, którego się bałem. O ile starty na krótszych dystansach (np. tegoroczny Radków) mogłem od początku do końca płynąć/jechać/biec na pełnym ogniu, tak w tym przypadku stawiałem sobie tylko jeden cel: skończyć i nie słaniać się ze zmęczenia na ostatnich 5 kilometrach. No dobra, nie będę ściemniał. Po cichutku mówiłem sobie, że 6 godzin powinienem na luzie złamać. O żadnym jednak ciśnięciu od początku do końca na pełnych obrotach nie mogło być mowy. Miała to być moja pierwsza połówka, więc startowałem też, aby zebrać doświadczenie.
Continue reading Herbalife Triathlon Gdynia, czyli jak hartuje się stal
Garmin Iron Triathlon w Radkowie po raz drugi
zdjęcie Labosport, fot. Karol Banach
Już za tydzień Gdynia, a ja dopiero teraz znajduję chwilę czasu, żeby podzielić się wrażeniami sprzed ponad miesiąca, czyli ze startu w Garmin Iron Triathlon w Radkowie. Z moim drugim startem w tych zawodach wiązałem spore nadzieje. Rok temu to był mój absolutny debiut triathlonowy i nie za bardzo wiedziałem czego się spodziewać. Teraz jechałem na miejsce z pełną wiedzą co może mnie czekać.
Pierwsze spostrzeżenie po przybyciu na miejsce było takie, że jest zdecydowanie więcej ludzi. Cały parking zajęty (rok temu były luzy), a w strefie zmian zamiast dwóch, trzy rzędy stanowisk na rowery. Ale tak musiało być. Rok temu zdążyłem się zapisać na zawody na tydzień przed, a teraz od kilku miesięcy nie było już wolnych miejsc w Radkowie. Jednakże po zeszłorocznych doświadczeniach wiedziałem, że tych zawodów przegapić nie mogę. Po pierwsze mam tu bardzo blisko, praktycznie gdzie indziej nie startuję, a po drugie trasa wydaje się być ułożona pode mnie! Im więcej górek, tym lepiej!
Continue reading Garmin Iron Triathlon w Radkowie po raz drugi
Przy kasach na basenie
Gdy wychodziłem dzisiaj z basenu (2,5 km, 49 min), zagadnął mnie jeden Pan, który musiał widzieć jak pływam:
- Po Poznaniu, czy przed Gdynią?
- Przed Gdynią.
- No to do zobaczenia w Gdyni.
- Do zobaczenia i powodzenia!
Fajnie, prawda?
Nie umiesz robić nawrotu fikołkiem? Poćwicz z makaronem
Nie umiem do dzisiaj robić nawrotu tzw. fikołkiem/koziołkiem (czy jakkolwiek on się nazywa). A szkoda, bo to bardzo przyspiesza pływanie. Często widzę na basenie, że płynę z innym pływakiem, który jest akurat na sąsiednim torze, podobną prędkością, po czym na nawrocie tracę do niego 3-4 metry, co powoduje, że po 7-8 basenach jestem do tyłu cały jeden basen. Słabe to jest. Dlatego ostatnio zacząłem trenować nawroty.
Mam niestety taką przypadłość, że nie jestem w stanie zrobić w wodzie fikołka do przodu. Cały czas coś, jakiś dziwny przyruch, stare przyzwyczajenie, powoduje to, że nie robię przewrotu symetrycznie, tylko przekręca mnie na bok. Powoduje to, że po zrobieniu takiego żałosnego przewrotu nie mam ściany pod nogami, tylko gdzieś z boku, co zasadniczo wypacza sens wszystkiego. Zamiast zyskiwać czas, ja go tracę na szukanie właściwej pozycji.
Zaczynałem więc zawsze od próby nauki symetrycznego przewrotu. No i tak próbowałem mam wrażenie dziesiątki, setki, a może i tysiące razy bez żadnego skutku – pełno wody w nosie, frustracja, a skręt ciała jakoś tak sam się wykonywał. Aż do dzisiaj…
Continue reading Nie umiesz robić nawrotu fikołkiem? Poćwicz z makaronem
Raport z San Francisco
Rok temu, gdy byłem po raz pierwszy w San Francisco, zmusiłem się do porannego biegania. Nie było to specjalnie trudne, gdyż zegar biologiczny i tak budził mnie o 5 rano. To wówczas po raz pierwszy zasmakowałem biegania po wzgórzach San Francisco. O na przykład takich:
Trzeba jednak przyznać, że był ze mnie wówczas bardzo marny biegacz. Nie biegałem regularnie. Można wręcz powiedzieć, że w ogóle nie biegałem, a pierwszy poranny bieg, pierwszego dnia był jednym z dłuższych jakie wykonałem w życiu. I drugiego dnia, kiedy to też zebrałem się na bieganie, to był chyba wówczas najdłuższy bieg w życiu. Efekt tej brawury był taki, że odbiłem sobie prawą stopę (mam taką przypadłość jak przegnę) i do końca wyjazdu trochę kuśtykałem, a z dalszym bieganiem musiałem się pożegnać.
Bieganie z kontuzją
… jest słabe i doprowadza mnie do szału. No ale co robić? Przecież nie będę siedział na kanapie i czekał, że może kiedyś przejdzie.
No więc przekuśtykałem 10,5 km. To musiało zabawnie wyglądać. Jutro pewnie będzie mnie bolała prawa noga (ta zdrowa), gdyż na niej w zasadzie oparłem cały bieg i chyba przez to ją przeciążyłem. Lewą, tę bolącą, mam wrażenie, że tylko ciągnąłem za sobą. Takie bieganie na jednej nodze to nic zabawnego, ani satysfakcjonującego. No, ale co zrobić.
Przeczytałem kiedyś u Biegacza z północy o tym, że w zasadzie nie odpuszcza treningów, nawet jak boli. Ale mam wrażenie, że to się może skończyć kontuzją. Zasadniczo trzeba umieć rozróżniać ból. Pierwszy typ bólu to zwykłe zakwasy, jakieś lekkie naciągnięcie czegoś, kłócie tu i ówdzie, itp. To oczywiście nie może nas powstrzymać od treningu. Trzeba się ubrać i iść biegać/jeździć na rowerze/pływać. Taki ból zakwasowy w przypadku biegania w moim przypadku mija po 2-3 kilometrze i potem już można frunąć. Oczywiście trzeba czasami zweryfikować tempo na nieco niższe, szczególnie na początku, ale nie ma czegoś takiego jak odpuszczenie treningu. Za to satysfakcja po treningu, że jednak mi się chciało, że podniosłem się z kanapy i mimo słabych pierwszych kilometrów przebiegłem zwyczajową dyszkę, jest ogromna.
Iron War
Piaty miesiąc treningów trwa. Dajemy ostro w palnik… Nawet nie pytajcie mnie ile jednostek treningowych, jakich, kiedy??? Opowiedz jest jedna. Dużo i cały czas! Tak trenujemy. Jeśli budzik rano nie poniesie mnie z łóżka, to wiem, że będę w plecy z jednym treningiem. Jednym z dwóch które mam w planie. Więc grzecznie wstaję, wciskam przycisk z kawą, myję zęby i pakuję obie torby na trening. Jest jeszcze ta z papierami i lapkiem ale to nie dotyczy tego tematu.
Dziecko prosi mnie żebym się z tego wypisała. Odpowiadam mu coś, czego nie spodziewałabym się po sobie z przed pół roku. „Nie Kochanie, lubię to i nie zrezygnuję” Żelazna mama już jest :)
Na tym przykładzie dokładnie widać jak ważne jest to dla mnie zajęcie. Nie tylko dla mnie. Około czterdzieści osób w tym samym celu realizuje plan który nasi Trenerzy rozpisują na kolejne tygodnie. Co jest w każdej z czterdziestu głów nie trudno się domyśleć. Chcemy być najlepsi! Lepsi od koleżanki czy kolegi. No bo kto by uwierzył że chodzi o schudnięcie czy miłe spędzenie czasu… Jakie K mile spędzenie czasu o szóstej rano w lesie czy na basenie pływając na czas???
No właśnie. To jest miłe. Ja to lubię. Lubię to uczucie kiedy czuję zmęczone ręce i nogi. Lubię się tak sponiewierać żeby paść na pysk. Dla mnie Bomba!
Do rozpoczęcia sezonu zostało już naprawdę niewiele czasu. To jak go wykorzystamy zależy tylko od nas. To na którym miejscu w grupie staniemy też.
Iron War Trwa!
Czego nie wolno robić na basenie
Popełniłem dzisiaj ogromny błąd. Poszedłem na basen o 16:30. I do tego na rekreacyjny, a nie sportowy (Aquapark we Wrocławiu). Nie wiem dlaczego, ale byłem naiwny, liczyłem, że nikogo nie będzie. Tymczasem zamiast oczekiwanej pustki na torze zastałem tam cztery osoby. Jeszcze miałem chwilę nadzieję, bo sprawnie pływające cztery osoby tłoku nie robią. Jednakże miałem do czynienia z klasycznymi turystami, którzy przyszli się pomoczyć, a nie pływać. Ale to wciąż nie zwiastowało tragedii, bo myślący turysta wciąż nie powoduje tego, że odechciewa się pływać. Ci jednak tacy nie byli.
Dobra, do rzeczy. Jak jesteś na basenie do pływania, czyli na takim z torami, a nie z jacuzzi i sztuczną falą, to pamiętaj o następujących rzeczach:
Jak tak będzie wyglądał zawodowy peleton, to nie chcę tego oglądać
Właśnie oglądałem na Eurosporcie zapowiedź nowego sezonu. Pokazano krótką reklamę Giro, TdF i Vuelty. Oczywiście w reklamie Touru pojawia się Chris Froome, zwycięzca ostatniej edycji, który już zapowiedział, że będzie bronił tytułu i że w ogóle chce wygrać TdF kilka razy z rzędu.
Continue reading Jak tak będzie wyglądał zawodowy peleton, to nie chcę tego oglądać